การเลือกคอนเดนเซอร์ที่เหมาะสมมีความสำคัญอย่างมากต่อประสิทธิภาพของการทำงานที่ต้องการ โดยการเลือกระดับกำลังการทำความเย็นนั้นจะต้องพิจารณาจากระดับของการควบแน่นที่ต้องการ

วิธีการที่ง่ายที่สุดในการปรับสภาวะการทำงานที่เหมาะสม คือการใช้ “กฎ ΔT 20”:

• อุณหภูมิของอ่างให้ความร้อนควรจะสูงกว่าจุดเดือดของตัวทำละลายที่ต้องการระเหยที่ระดับสุญญากาศที่เลือก 20 องศา
• อุณหภูมิการทำความเย็นควรต่ำกว่าจุดเดือดของตัวทำละลายอย่างน้อย 20 องศา

สำหรับงานส่วนใหญ่ อุณหภูมิที่แนะนำสำหรับอ่างให้ความร้อนคือ 50 °C ตัวอย่างเช่น:

• อุณหภูมิอ่างให้ความร้อน 50 °C
• อุณหภูมิจุดเดือด 30 °C (โดยการปรับระดับสุญญากาศ)
• อุณหภูมิการทำความเย็น < 10 °C

การปรับอุณหภูมิของอ่างให้ความร้อนให้อยู่ในระดับสูงสุดที่ 50 °C มีข้อดีหลายประการด้วยกัน:

• ไม่เกิดการบาดเจ็บจากการลวกขณะที่ทำงานกับขวดระเหย
• ของเหลวที่ใช้ในการให้ความร้อน (เช่น น้ำ) เกิดการระเหยน้อย
• การให้ความร้อนมีประสิทธิภาพสูงกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับระดับอุณหภูมิอื่นๆ สำหรับอ่างให้ความร้อน

การเคลือบพลาสติก (P+G) โปร่งใสจะช่วยเพิ่มความทนทานและความ เสถียรของแก้ว นอกจากนี้ยังช่วยปกป้องผู้ปฏิบัติงานจากเศษแก้วที่ แตก รวมถึงสารเคมีในกรณีที่แก้วแตกอีกด้วย

ขวด 5 ลิตรมีขนาดใหญ่เกินไปสำหรับการจุ่มทั้งขวดลงในอ่างให้ความร้อน B-491 ดังนั้น อ่างให้ความร้อน B-495 ซึ่งมีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางใหญ่กว่าจึงเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุด

น้ำเปล่าเป็นของเหลวที่มักจะถูกนำมาใช้มากที่สุด ในกรณีที่ใช้น้ำกลั่น ควรเติมสารบอแรกซ์ (Borax) ปริมาณ 0.5 กรัม ลงไปด้วย การใช้น้ำกลั่นโดยที่ไม่มีการเติมสารไอออนเพิ่มเติมจะทำให้เกิดการกัดกร่อนของอ่าง ในกรณีที่ต้องใช้อุณหภูมิการให้ความร้อนสูงกว่า95 °C ขอแนะนำให้ใช้โพลิเอทิลีนไกลคอล (Polyethylene glycol)